Rehabilitacja dzieci i młodzieży prowadzona na terenie gminy Kłaj i Niepołomice

Centrum Rozwoju Dzieci i Młodzieży „Pliszka” ul. Stefana Batorego 14G, 32-005 Niepołomice.

Centrum Rozwoju Dzieci i Młodzieży „Jaskółka” Szarów 346, 32-014 Brzezie.

Stowarzyszenie „Życzliwa Dłoń” od 01.04.2022 do 31.03.2025 roku realizuje projekt w ramach konkursu 1/2021 „Sięgamy po sukces” dofinansowany przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych PFRON pod tytułem: Rehabilitacja dzieci i młodzieży niepełnosprawnej w Placówkach Stowarzyszenia „Życzliwa Dłoń”.

Warunkiem uczestnictwa w projekcie jest posiadanie przez dziecko/beneficjenta orzeczenia o niepełnosprawności oraz złożenie niezbędnej dokumentacji przez rodzica/opiekuna prawnego. Od 01.04.2023 roku uczestników projektu obowiązują symboliczne miesięczne wpłaty w wysokości 60 zł. W przypadku tak dużego projektu oraz kompleksowego wsparcia ta niewielka wpłata pozwala na przynajmniej częściowe sfinansowanie wydatków, na które nie wystarczyło dofinansowanie ze środków PFRON.

Zajęcia prowadzone są według planu ustalonego wcześniej przez kierownika placówki w porozumieniu z kierownikiem projektu. Godziny realizacji form wsparcia możliwie najbardziej dostosowane są do potrzeb i możliwości beneficjentów oraz ich opiekunów. Placówki funkcjonują 6 dni w tygodniu od poniedziałku do soboty przez 12 miesięcy w roku. Zajęcia grupowe odbywają się raz w tygodniu natomiast zajęcia indywidualne cztery razy bądź dwa razy w miesiącu, a ich częstotliwość uzależniona jest od potrzeb beneficjentów, dostępności specjalistów oraz sal co zostało szczegółowo zaplanowane i opisane we wniosku.

Formy wsparcia realizowane w ramach projektu na terenie Gminy Kłaj (CRDiM „Jaskółka”) i Niepołomice (CRDiM „Pliszka”):

1. Pedagogiczna terapia indywidualna

Pedagogiczna terapia indywidualna jest niezmiernie ważna w procesie rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Prowadząc zajęcia indywidualne pedagog może dobierać odpowiednie ćwiczenia, regulować czas ich trwania oraz wielokrotnie je powtarzać, uwzględniając przy tym indywidualne możliwości i aktualne potrzeby ćwiczącego. Czuwa wnikliwie nad przebiegiem zajęcia oraz sposobem funkcjonowania dziecka i reguluje jego aktywność. To sterująco-osłonowe postępowanie terapeuty ma na celu likwidowanie lub minimalizowanie wszelkich przyczyn i skutków niepowodzeń szkolnych.
Prowadzone działania z zakresu terapii pedagogicznej obejmują:
– wspomaganie rozwoju psychomotorycznego,
– przygotowanie do nauki czytania, pisania i mowy,
– korygowanie parcjalnych i fragmentarycznych opóźnień funkcji percepcyjno-wzrokowych, słuchowych, ruchowych, usprawnianie technik czytania i pisania,
– rozwijanie komunikacji-myślenie przyczynowo-skutkowe,
– rozumienie tekstów,
– rozwijanie sfery poznawczej.

2. Pedagogiczna terapia grupowa z elementami relaksacji.

Zajęcia tego rodzaju mogą być w praktyce prowadzone jedynie metodami aktywnymi i w takiej właśnie formie są realizowane. Praca takimi metodami zakłada bliski kontakt z grupą i osobiste angażowanie się prowadzącego. Terapeuta jest tu osobą, która ujawnia na równi z innymi członkami zespołu swoje myśli i uczucia związane z tym co dzieje się z grupą i z poszczególnymi beneficjentami, a także dzieli się swoim doświadczeniem. Stosowane metody pracy zachęcają młodzież do współpracy i są na tyle atrakcyjne, że angażują beneficjentów osobiście. Do najczęściej używanych metod pracy należą: wymiana doświadczeń w formie rozmowy w grupie, debata i dyskusja, praca w małych grupach, burza mózgów, odgrywanie scenek, rundka czyli wypowiedzi uczestników w kręgu, rysunek, pantomima, gry i zabawy integrujące i wiele innych. W czasie prowadzenia zajęć prowadzący nie pełni roli przywódcy, jego zadaniem jest pobudzanie aktywności młodzieży, inspirowanie i kierowanie przebiegiem zajęć.
Pedagogiczna terapia grupowa to zajęcia dla dzieci i młodzieży z trudnościami w uczeniu się, radzeniu sobie w codziennym funkcjonowaniu, z niską samooceną, problemami emocjonalnymi. Mają za zadanie przyswojenie nowych umiejętności w stopniu pozwalającym im na wprowadzenie ich w życie, łatwiejsze radzenie sobie w trudnych sytuacjach, nauczenie się przewidywania konsekwencji i przez to unikania agresywnych zachowań, poprawa w relacjach z innymi ludźmi. To również stymulacja zdolności myślenia logicznego i abstrakcyjnego, usprawnianie funkcji słuchowych i wzrokowych oraz koordynacji ruchowej dużej i małej motoryki.
Każda sesja zawierać będzie elementy relaksacji pozwalające na chwilę odprężenia, wyciszenia – co pozwala zwiększyć efektywność oddziaływań. Chcemy, aby dzieci były zdrowe, szczęśliwe, radosne i chętnie się uczyły, miały przyjaciół, nie sprawiały kłopotów. Aby żyły w zgodzie ze sobą, ze światem i radziły sobie ze stresem.

3. Terapia logopedyczna.

Zajęcia prowadzone są w formie indywidualnej i dostosowane do potrzeb i możliwości beneficjentów projektu. Obejmują osoby z zaburzoną komunikacją. Po zapoznaniu się z dokumentacją z poradni logopeda przeprowadza diagnozę logopedyczną i przygotowuje plan terapii dostosowując odpowiednie metody i formy pracy terapeutycznej. Oprócz pracy z beneficjentem prowadzone są konsultacje z opiekunami prawnymi uczestnika terapii podczas których, udzielane są wskazówki dotyczące kontynuacji oddziaływań logopedycznych w domu.
Logopeda podczas zajęć wykorzystuje w terapii m.in.

• symultaniczno-sekwencyjną wczesną naukę czytania J. Cieszyńskiej
• program „Słuchami uczę się mówić” E. Wianeckiej
• program komunikacji pozawerbalnej Makaton
• manualne Torowanie Głosek E. Wianeckiej
  Stosowany będzie też masaż języka, ćwiczenia rozluźniające i wzmacniające aparat mowy.

4. Zajęcia logorytmiczne.

Celem zajęć logorytmicznych jest wspomaganie rozwoju mowy u dzieci poprzez usprawnianie ruchowe, słuchowe i słowne z zastosowaniem elementów muzyki, integracja z grupą, a także poprawa koncentracji. Innymi słowy zajęcia te mają na celu umuzykalnienie dzieci, rozwijanie aparatu artykulacyjnego i oddechowego, rozwój społeczny, emocjonalny a także doskonalenie sprawności fizycznej. Podczas zajęć z logorytmiki są wykonywane różne rodzaje ćwiczeń:

• ćwiczenia integrujące, które mają na celu budowanie więzi i poczucia bezpieczeństwa w grupie, zabawy na zapoznanie uczestników,
• ćwiczenia ruchowe (ruch swobodny, ruch duży- mały, precyzyjny, ćwiczenia rąk i narządów artykulacyjnych, naśladowanie, ćwiczenia oddechowe, sekwencje ruchowe),
• ćwiczenia słowno-ruchowe (różnicowanie i identyfikacja dźwięków),
• ćwiczenia uwrażliwiające w oparciu o zmiany akcentu, tempa, wysokości, natężenia dźwięku (sekwencje słowno-ruchowe, ćwiczenia słuchu fonemowego, gra na instrumencie),
• ćwiczenia słowno-ruchowo-słuchowe (onomatopeje, wierszyki, mowa rytmizowana, śpiewanki i piosenki),
• ćwiczenia relaksacyjne i oddechowe.
  

5. Warsztaty taneczne z elementami korekcji wad postawy.

Program zajęć dostosowany jest do indywidualnych potrzeb i możliwości beneficjentów. Zajęcia są spójne z obecnym nastrojem i poziomem energii dzieci. Bierzemy pod uwagę aktualną sprawność psychofizyczną uczestników zajęć. Staramy się rozwijać zdolności rytmiczne oraz wrażliwość muzyczną dziecka. Podczas zajęć zachęcamy spokojnym głosem do wykonywania poleceń. Staramy się mówić w sposób ciepły i czytelny. Tworzymy przyjazny kontakt z dzieckiem zapewniając mu poczucie bezpieczeństwa i dodając pewności siebie. Ruchowe przeżywanie muzyki wpływa dodatnio na kształtowanie osobowości, ponieważ uczy skupienia oraz rozwija poczucie piękna. Zajęcia obfitują w zabawy muzyczno-ruchowe, poprzez które uczymy zmiany tempa, rytmu i dynamiki. Często stosujemy zabawy rozwijające wyobraźnię i inwencję twórczą. Dzieci uczą się improwizacji ruchowej, inscenizują piosenki według własnych pomysłów. Ponadto zwracamy uwagę na prawidłową postawę ciała oraz oddychanie podczas ćwiczeń.

6. Psychologiczna terapia indywidualna.

Indywidualny kontakt z psychologiem polega na terapii funkcji wzrokowych, terapii odbioru i przetwarzania bodźców węchowych, smakowych i dotykowych. Zajęcia wspomagają stymulację rozwoju zabawy, funkcji motorycznych, ćwiczenia logicznego myślenia, stymulację lewej i prawej półkuli mózgowej, terapię zachowań społecznych. Wsparcie rodziców/opiekunów, poprzez psychoedukację, rozmowę na temat choroby, jej objawów oraz postępowania i ćwiczenia z dzieckiem w domu. W pracy z beneficjentem wykorzystywane są elementy terapii behawioralnej, obserwacja, trening autogenny – odprężenie mięśni i uspokojenie emocjonalne, rysunek, gimnastyka, terapia zajęciowa, testy psychologiczne i inne.

7. Trening umiejętności społecznych.

Trening umiejętności społecznych to możliwość do kształtowania umiejętności komunikacyjnych, współpracy w grupie, rozwiązywania konfliktów, radzenia sobie z emocjami oraz modyfikowania zachowań nieakceptowanych społecznie. Są to zajęcia grupowe skierowane do wszystkich dzieci, które mają trudności w relacjach społecznych zarówno z rówieśnikami, jak i dorosłymi. Ważnymi elementami tych zajęć są:

• integracja grupy i oswojenie się z nowymi osobami oraz koniecznością wchodzenia we wzajemne interakcje,
• podawane precyzyjne instrukcje i modelowanie zachowań,
• ćwiczenia umożliwiające nabycie nowych umiejętności, utrwalenie ich i doświadczenie nowej jakości przeżyć związanych z nabywaniem nowych kompetencji,
• możliwość uzyskania informacji zwrotnej – w różnej formie, jako informacje od trenera ale też od innych uczestników treningu,
• przeniesienie – generalizacja ćwiczonych umiejętności poprzez wykonywane zadania domowe.

8. Zajęcia integracyjne dla dzieci w wieku przedszkolnym z elementami relaksacji.

Zajęcia integracyjne dla dzieci w wieku przedszkolnym z elementami relaksacji to nauka przez zabawę. Pozwala ona na pełną integrację osób niepełnosprawnych ze środowiskiem, a dzieciom zdrowym daje możliwość poznania utrudnień i problemów z którymi spotyka się rówieśnik z deficytami rozwojowymi. Wzmacnianie więzi emocjonalnej z grupą. Rozwijanie świadomości bycia członkiem grupy bez poczucia inności. Uczenie właściwego zwracania się do kolegów, sposobów pozytywnej komunikacji. Zachęcanie dzieci do samodzielnego rozwiązywania konfliktów z kolegami, przyzwyczajanie do wzajemnego przepraszania się i przytulania oraz zadość uczynienia dla osoby poszkodowanej. Tworzenie atmosfery wzajemnego szacunku. Uświadamianie dziecku potrzeb innych dzieci oraz, że nie zawsze muszą być one zbieżne z jego potrzebami. Szanowanie odmiennych uczuć innych ludzi wywołanych taką samą sytuacją. Dążenie do ograniczania rywalizacji poprzez organizowanie działań zespołowych wzmacniających wiarę i poczucie wsparcia grupy przedszkolnej. Wyzwalanie motywacji i potrzeby do wzajemnej pomocy. Tworzenie warunków dla budowania wzajemnego zaufania. Zapewnienie odpowiedniej, niemal indywidualnej opieki podczas zajęć sprawia, że beneficjenci mogą uczestniczyć w zajęciach, tworzyć prace plastyczne czy integrować się z dziećmi bez niepokoju i obawy, że nie będą w stanie sprostać postawionym zadaniom.

9. Rehabilitacja.

Rehabilitacja ruchowa czyli inaczej kinezyterapia oznacza leczenie ruchem. Jej podstawą są ćwiczenia fizyczne o charakterze leczniczym, ogólno-usprawniającym. Dzieci, które mają deficyty w zakresie sprawności ruchowej objęte są oddziaływaniami rehabilitacyjnymi w postaci terapii indywidualnej dostosowanej do aktualnych potrzeb każdego z beneficjentów. Zajęcia służą poprawie kondycji fizycznej i usprawnianiu zaburzonych funkcji. Podczas zajęć stosowany jest szereg ćwiczeń ruchowych ogólno-usprawniających, ćwiczeń korygujących wady postawy, stosowane są różne gry i zabawy ruchowe, tory przeszkód, ćwiczenia bierne, czynno-bierne, czynne, ćwiczenia wzmacniające, ćwiczenia z oporem, ćwiczenia rozluźniające, ćwiczenia oddechowe. Wykorzystywane są również elementy masażu leczniczego klasycznego, masażu rozluźniającego, masażu Shantala.
Stosowane są również:

• elementy metody PNF
• elementy metody NDT Bobath
  Do ćwiczeń wykorzystywany jest dostosowany do możliwości i stanu fizycznego dziecka sprzęt rehabilitacyjny i przeróżne przybory. Każdy z uczestników tej formy wsparcia otrzymuje również zestaw ćwiczeń do realizacji w domu celem uzyskania i podtrzymania jak najlepszych efektów pracy. Należy zwrócić szczególną uwagę na to, iż samopoczucie, samoocena oraz funkcjonowanie ośrodka mowy są ściśle związane z rozwojem ruchowym dlatego rehabilitacja ruchowa ma ogromne znaczenie procesie rehabilitacji społecznej.

10. Zajęcia na basenie-rehabilitacja w wodzie.

Wykorzystując właściwości środowiska wodnego, możemy w swobodny sposób wykonać większość ćwiczeń, zwiększyć zakres ruchu bez dolegliwości bólowych nawet przy znacznej utracie siły mięśniowej, poprawić koordynację nerwowo-mięśniową czemu sprzyja rozluźnienie mięśni i odciążenie związane z pozorną utratą masy ciała w wodzie, poprawić wydolność przez aktywizacje układu krążeniowo-oddechowego. Odpowiednia temperatura wody znakomicie odpręża, dostarcza przyjemności, uczucia lekkości i swobody, wpływa na poprawę samopoczucia. W doborze ćwiczeń zwraca się szczególną uwagę na potrzeby beneficjenta – uwzględnia się poziom rozwoju ruchowego, umiejętność utrzymywania się na wodzie oraz pływania, zapewnia się odpowiednią opiekę i bezpieczeństwo. W odpowiednio wyższej temperaturze wody można uzyskać zmniejszenie napięcia mięśniowego. Działanie wyporności wody ułatwia wykonywanie ruchów czynnych przy obniżonej sile mięśniowej. Ciśnienie hydrostatyczne wody przez zwiększony ucisk na klatkę piersiową i powłoki brzuszne utrudnia wdech, wpływając na wzmocnienie mięśni oddechowych. Metoda ta daje możliwość pracy w maksymalnym zakresie ruchu, głównie poprzez obniżenie dolegliwości bólowych oraz dzięki odciążeniu, jakie daje woda. Cechą charakterystyczną tej metody jest stosowany opór.

11. Terapia integracji sensorycznej.

Zajęcia prowadzone są indywidualnie i dostosowane do potrzeb i możliwości beneficjentów projektu. Terapia polega na rozwijaniu prawidłowego odbioru i analizy bodźców dostarczanych z otoczenia poprzez zmysły (wzrok, słuch, dotyk, smak, węch) oraz płynące z własnego ciała (zmysł równowagi i czucia głębokiego). Jest dla dziecka bardzo atrakcyjna, gdyż ma charakter zabawy. Do terapii wykorzystywany jest specjalistyczny sprzęt taki jak: podwieszane platformy, hamaki, deskorolki, równoważnie, a także materiały różnej faktury do stymulacji dotykowej, materiały do stymulacji wzrokowej, węchowej, smakowej itp. Terapeuta SI bazując na swoim doświadczeniu i wiedzy, dostosuje trudność zadań i ćwiczeń do poziomu możliwości dziecka oraz jego samopoczucia. Ten rodzaj terapii obecnie jest bardzo popularny ponieważ przynosi spektakularne efekty zwłaszcza u dzieci młodszych. Jakość odbieranych bodźców przez jednostkę ma ogromny wpływ na jej funkcjonowanie, dzięki terapii integracji sensorycznej inne oddziaływania stają się efektywniejsze.

12. Zajęcia kulinarne.

Dzięki ciekawie zorganizowanym i przygotowanym zajęciom kulinarnym dzieci zapoznają się z zasadami zdrowego żywienia, kształtują umiejętności racjonalnego odżywiania się, nabywają umiejętności samoobsługowych, przygotowania samodzielnych posiłków. Forma wsparcia jest tak realizowana, aby oddziaływać terapeutycznie dzięki czemu następuje u beneficjentów rozwój: kompetencji społecznych, umiejętności kulturalnego zachowania przy stole. Zdobywają wiadomości dotyczące nakrywania do stołu, przygotowania miejsca posiłku i dbania o jego czystość. Dzięki właściwie zorganizowanej opiece dzieci nie są wykluczone z trudniejszych czynności i doskonalą umiejętności bezpiecznego posługiwania się sprzętem AGD, komponowania codziennego jadłospisu oraz doboru przykładowego menu na odświętne okazje z wykorzystaniem pełnowartościowych produktów. Beneficjenci nabywają umiejętności potrzebne i wykorzystywane w codziennym życiu: czytanie przepisów kulinarnych, doskonalenie umiejętności samodzielnego przygotowywania śniadań i kolacji, nauka pieczenia ciast oraz przyrządzania innych deserów, Dzięki tej formie wsparcia pozbywają się bezradności i zdobywają umiejętność gotowania prostych dań obiadowych, przygotowywania sałatek i surówek, sporządzania listy zakupów, artykułów spożywczych niezbędnych w kuchni na bieżąco oraz potrzebnych na zaplanowane potrawy.
Takie zajęcia pozwalają również na przełamywanie barier związanych z nadwrażliwościami dzieci, pozytywnie oddziałują na zmysły oraz poprawiają funkcjonowanie społeczne.

13. Arteterapia.

Arteterapia stanowi doskonałą formę uzupełniającą procesu edukacyjno-terapeutycznego. Zajęcia są dostosowane do możliwości i potrzeb danej grupy z uwzględnieniem predyspozycji każdego uczestnika. Starannie przygotowany wcześniej scenariusz zajęć może pełnić funkcję kształcącą, szkoleniową, działalności praktycznej czy kompetencyjną. Stosowana jest w każdej grupie wiekowej. Działania prowadzone w arteterapii polegają na wykorzystywaniu terapeutycznych właściwości sztuki w praktyce. Jest to wysoce efektywne w osiąganiu psychofizjologicznej relaksacji i równowagi emocjonalnej. Schorzeniami leczonymi przy wykorzystaniu arteterapii są zwłaszcza: autyzm, ADHD, zaburzenia psychotyczne, zachowania, afektywne i osobowości.

14. Zajęcia z j. angielskiego.

Zajęcia prowadzone są indywidualnie przy uwzględnieniu prezentowanego poziomu wiedzy i umiejętności podopiecznego w przyswajaniu wiedzy, zakresu jego koncentracji, uwagi i pamięci. Odpowiedni typ zajęć dostosowywany jest do potrzeb i możliwości podopiecznych. Zajęcia prowadzone są różnymi metodami i technikami m.in.: gry i zabawy ze słownictwem, drama, śpiewanie piosenek, ćwiczenia zapamiętywania sekwencji słów, zabawy w skojarzenia, słuchanie opowiadań z obrazami, ćwiczenia umiejętności mówienia, czytania, pisania i słuchania. Dzięki terapii nauką języka obcego umożliwiamy wszechstronne rozwijanie umiejętności podopiecznych nie tylko samokontroli emocjonalnej, ale zrozumienia nowych sytuacji i uporania się z różnymi problemami. Stwarzamy warunki do wyciszenia się, skupienia i obniżenia poziomu napięcia oraz uzupełnienia różnego rodzaju deficytów rozwojowych.

15. Hipoterapia.

Hipoterapia jest rehabilitacją wieloprofilową. Jej podstawą są ćwiczenia o charakterze leczniczym i ogólno-usprawniającym. Dzieci, które mają deficyty w zakresie sprawności ruchowej objęte są terapią indywidulną dostosowaną do aktualnych potrzeb beneficjenta. Podczas zajęć stosowane są ćwiczenia ogólno-usprawniające, ćwiczenia wpływające na poprawę postawy ciała oraz ćwiczenia poprawiające koordynację. Stosowane są gry i zabawy, ćwiczenia oporowe z przyrządami, ćwiczenia wzmacniające, ćwiczenia poprawiające czucie głębokie ciała oraz zmniejszając strach przed ruchem. Rytmiczne kołysanie podczas jazdy konnej i ciepło zwierzęcia wpływają na rozluźnienie mięśni i otwierają dziecko. Często dzieci zamknięte na świat zaczynają nawiązywać kontakt ze zwierzęciem, okazują emocje i lepiej się rozwijają. Elementem hipoterapii jest również opieka nad koniem oraz wykonywanie czynności związanych z jego pielęgnacją. Wpływa to na relacje ze zwierzęciem, kształtuje w pacjencie odpowiedzialność, empatię oraz zaufanie.

16. Trening biofeedback.

EEG biofeedback to, skuteczna metoda terapeutyczna zwiększająca skuteczność funkcjonowania mózgu. Biofeedback to metoda treningowa wykorzystująca wysoko specjalistyczną aparaturę, za pomocą której umożliwia się osobie trenowanej wpływ na własne reakcje organizmu – takie, które przebiegają w sposób nieświadomy, np.: oddychanie, napięcie mięśniowe, ciśnienie krwi, temperatura i przewodnictwo elektryczne skóry. Dzięki temu osoba ta może m.in. nauczyć się panować nad stresem lub rozwinąć możliwości swojego umysłu. Jest to możliwe dzięki otrzymywanej informacji zwrotnej widocznej na ekranie komputera. Powodując szybsze powstawanie nowych połączeń w mózgu, jest wysoce przydatny w terapii nadpobudliwości psychoruchowej, zaburzeń procesu uczenia się, dysleksji, zaburzeń zachowania, napięć wewnętrznych, tremy i niedostatecznej samooceny. Wspomaga i uzupełnia terapię autyzmu, niektórych form niepełnosprawności intelektualnej i innych.

17. Poradnictwo.

Indywidualne konsultacje z rodzicami/opiekunami z udziałem dzieci niepełnosprawnych w związku z pojawiającymi się problemami mają na celu szukanie takich rozwiązań, które będą najlepsze w danej sytuacji. Udzielanie wskazówek do pracy z dzieckiem, pomoc w doborze materiałów, zabawek, sprzętów do terapii. Ustalanie spójności oddziaływania wszystkich osób. Indywidualne rozmowy z rodzicem bądź opiekunem dziecka niepełnosprawnego, wysłuchaniem problemów pojawiających się w szkole są uzupełnieniem całościowej rehabilitacji społecznej.
Spotkania mają też charakter podsumowania efektów pracy z dzieckiem oraz bieżącego ustalania rodzaju i form pomocy w oparciu o aktualne potrzeby dziecka oraz sugestie specjalistów. Ta forma pomocy pomaga też budować pozytywne relacje z rodzicami/opiekunami i ich dziećmi dzięki temu nasze placówki nie kojarzą się im i beneficjentom z przykrym przymusem, co zwiększa efektywność oddziaływań.

18. Zajęcia grupowe na basenie-rehabilitacja w wodzie.

Zajęcia są prowadzone przy udziale dwóch beneficjentów, pary będą dobrane w taki sposób, aby uczestnicy mogli pozytywnie i wzajemnie na siebie oddziaływać poprzez obserwacje i zdrową rywalizację. Zajęcia przeznaczone dla dzieci dobrze funkcjonujących w środowisku wodnym, którzy uczestniczyli już w zajęciach na basenie.
Wykorzystując właściwości środowiska wodnego, możemy w swobodny sposób wykonać większość ćwiczeń, zwiększyć zakres ruchu bez dolegliwości bólowych nawet przy znacznej utracie siły mięśniowej, poprawić koordynację nerwowo-mięśniową czemu sprzyja rozluźnienie mięśni i odciążenie związane z pozorną utratą masy ciała w wodzie, poprawić wydolność przez aktywizacje układu krążeniowo-oddechowego. Odpowiednia temperatura wody znakomicie odpręża, dostarcza przyjemności, uczucia lekkości i swobody, wpływa na poprawę samopoczucia. W doborze ćwiczeń zwraca się szczególną uwagę na potrzeby beneficjenta – uwzględnia się poziom rozwoju ruchowego, umiejętność utrzymywania się na wodzie oraz pływania, zapewnia się odpowiednią opiekę i bezpieczeństwo. W odpowiednio wyższej temperaturze wody można uzyskać zmniejszenie napięcia mięśniowego. Działanie wyporności wody ułatwia wykonywanie ruchów czynnych przy obniżonej sile mięśniowej. Ciśnienie hydrostatyczne wody przez zwiększony ucisk na klatkę piersiową i powłoki brzuszne utrudnia wdech, wpływając na wzmocnienie mięśni oddechowych. Metoda ta daje możliwość pracy w maksymalnym zakresie ruchu, głównie poprzez obniżenie dolegliwości bólowych oraz dzięki odciążeniu, jakie daje woda. Cechą charakterystyczną tej metody jest stosowany opór. Zajęcia przeznaczone dla osób samodzielnych, współpracujących z terapeutą.

---

Dokumenty do pobrania